Προσθέσαμε τις δικές μας πινελιές στην γιορτή.

Γιορτάζουμε
και τα Χριστούγεννα
με τρόπο ευφρόσυνο
αλλά το πραγματικό
πανηγύρι
το κάνουμε το Πάσχα.

Μητροπολίτου Χονγκ-Κονγκ κ. Νεκταρίου
Σκέπτομαι πως εμείς οι Έλληνες έχουμε μια ιδιαίτερη προτίμηση στο Πάσχα. Γιορτάζουμε και τα Χριστούγεννα με τρόπο ευφρόσυνο αλλά το πραγματικό πανηγύρι το κάνουμε το Πάσχα.

Και τούτο γιατί το Πάσχα ταίριαξε με την ψυχοσύνθεσή μας και τα ιδανικά μας.
Για τον Έλληνα ο άνθρωπος αποκτά την ηρωϊκή ιδιότητα και την αρετή με τον τρόπο του θανάτου του. Είσαι ήρωας και Άρχοντας όχι γιατί γεννήθηκες από Αρχοντική οικογένεια αλλά διότι δεν δείλιασες στην ζωή σου και αγωνίσθηκες και πέθανες αγωνιζόμενος. Αυτό σε κάμει ένδοξο.

Τι πιό ηρωϊκό και ένδοξο λοιπόν από τον σταυρικό θάνατο του Χριστού και μάλιστα όταν μέσω αυτού του θανάτου πραγματοποιείται η κατακυρίευση του Άδη και η νίκη επί του θανάτου!
Αγαπάμε όμως και τα Χριστούγεννα για το βαθύ θεολογικό τους μήνυμα. Την Ενανθρώπηση του Θεού Λόγου.
Έλληνες είμαστε όμως. Και ανατριχιάζουμε λιγάκι με όλα αυτά τα ρομαντικά και αγαπησιάρικα των Δυτικών χριστιανών.
Γι᾽ αυτό και προσθέσαμε τις δικές μας πινελιές στην γιορτή. Η φάτνη έγινε τάφος. Οι φασκιές έγιναν εντάφια σπάργανα. Το σπαργανωμένο μωρό είναι ο ένδοξος νικητής του θανάτου!

(η εικόνα είναι του αγιογράφου Κωνσταντίνου Μαρκόπουλου)