Στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὁ Ἐπίσκοπος ὡς διάδοχος τῶν Ἀποστόλων εἶναι ὁ κατεξοχὴν ποιμένας τῆς λογικῆς ποίμνης, δηλαδὴ τῆς κάθε τοπικῆς ἐκκλησίας, καὶ ὡς ἐκ τούτου καὶ ὁ ἐγγυητὴς τῆς σωτηρίας τοῦ καθενὸς μέλους τῆς ποίμνης - ἐπισκοπῆς του.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ἡ Ἐκκλησία θέτει ὡς ἀπόλυτα κριτήρια κανονικότητας τοῦ ἐπισκόπου τὴν ὀρθότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν κανονικὴ (σύμφωνη με τοὺς ἱεροὺς κανόνες) σχέση του μὲ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία, δηλαδή:
1. Ἐκλογὴ ἀπὸ κανονικὴ ἐπισκοπικὴ Σύνοδο.
2. Χειροτονία ἀπὸ τρεῖς τουλάχιστον κανονικοὺς ἐπισκόπους.
3. Ἀναγνώριση καὶ ἀποδοχὴ τοῦ νέου ἐπισκόπου ἀπὸ ὅλους τους ἐπισκόπους τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ ποίμνιο.
4. Ἐνθρόνιση στὴν ἐπισκοπική του ἕδρα.
Ἡ κανονικότητα αὐτὴ ἐκφράζεται μὲ τὸν θεολογικὸ ὄρο «Ἀποστολικὴ Διαδοχή», ὁ ὁποῖος δηλώνει τὴν συνέχεια τῶν ἐπισκόπων μίας ἐπισκοπῆς μέσα στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους μέχρι καὶ τὸν τελευταῖο, ποὺ ὀρθοτομοῦν τὸν λόγο τῆς Ἀληθείας.
Χωρὶς ἀποστολικὴ διαδοχὴ δὲν μπορεῖ νὰ νοηθεῖ ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος καὶ πολὺ περισσότερο Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία।
από :http://www.imml.gr/
Αναρτήσεις
